اثربخشی آموزش نوروفیدبک در کاهش علایم و نشانه های افراد نظامی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اهداف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش نوروفیدبک در کاهش علایم و نشانه های افراد نظامی با اختلال اضطراب فراگیر بود. روش ها: با یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار، افراد براساس نتایج پرسشنامه اضطراب فراگیر (gad-7) انتخاب و 30 نفر از افرادی که معیارهای ورود و خروج از مطالعه را داشتند، بصورت تخصیص تصادفی، به دو گروه 15 نفری شامل آموزش نوروفیدبک و گروه کنترل تقسیم شدند. افراد سه بار در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه بعد از درمان از نظر پرسشنامه های gad-7 و پرسشنامه فراشناخت مورد بررسی قرار گرفتند. گروه درمانی دوازده جلسه و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها به وسیله نرم افزار spss 18 و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تست های تی وابسته و تی مستقل تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل از نظر مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (زمان بعداز درمان p=0.001 و زمان پیگیری p=0.001) و نمره کلی پرسشنامه فراشناخت (زمان بعداز درمان p=0.001 و زمان پیگیری p=0.001) بطور معناداری اثربخش تر است. همچنین اندازه اثر در آموزش نوروفیدبک قابل توجه بود، بطوریکه میزان بهبودی مربوط به اضطراب فراگیر (اندازه اثر=56/1) و در مورد پرسشنامه فراشناخت (اندازه اثر=71/1) بود. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی معنادار آموزش نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل، این رویکرد می تواند یکی از درمان های اختلال اضطراب فراگیر باشد.